درک سرمایه گذاران از ارزش افزوده سرمایه انسانی و ارزش افزوده سهامداران می تواند به طور قابل ملاحظه ای بهبود یابد

حتی سرمایه گذاران فعال پیچیده نیز بر مقایسه میانگین دستمزد کارکنان تمرکز می کنند تا هزینه و فایده اضافه شده توسط سرمایه انسانی را استنتاج کنند. آنها بهتر است اعداد ارزش افزوده کارکنان را با هم مقایسه کنند. جنبش ESG خود می‌تواند سودآوری از استفاده از داده‌های ارزش افزوده ذینفعان مرتبط سود ببرد.

در 15 نوامبر 2022، سرمایه گذار فعال TCI یک پیام را ارسال کرد حرف to مدیر عامل آلفابت استدلال می کند که پایه هزینه شرکت بسیار زیاد است و هزینه آنها برای هر کارمند بسیار بالا است. در بخش جبران خسارت نامه آمده است:

آلفابت برخی از بالاترین حقوق ها را در سیلیکون ولی پرداخت می کند. همانطور که در بایگانی جدول 14A توضیح داده شده است، میانگین غرامت در سال 295,884 بالغ بر 2021 دلار بوده است. تجزیه و تحلیل S&P Global نشان می دهد که میانگین غرامت در آلفابت 67 درصد بیشتر از مایکروسافت و 153 درصد بیشتر از 20 شرکت بزرگ فناوری فهرست شده در ایالات متحده است. این هیچ توجیهی برای چنین نابرابری عظیمی نیست.

ما تصدیق می کنیم که آلفابت تعدادی از بااستعدادترین و باهوش ترین دانشمندان و مهندسان کامپیوتر را به کار می گیرد و اینها تنها بخشی از کارمندان را نشان می دهند. بسیاری از کارمندان در حال انجام کارهای فروش عمومی، بازاریابی و اداری هستند که باید همسو با سایر شرکت های فناوری جبران شود.

این نامه در ادامه تصویری را نشان می‌دهد که نشان می‌دهد متوسط ​​غرامت در 20 شرکت برتر فناوری 117,055 دلار و برای مایکروسافت 176,858 دلار است.

متأسفانه، یک مقایسه ساده از میانگین پاداش در بین رقبا چیز زیادی به شما نمی گوید. حداقل، تحلیلگر باید تفاوت‌ها را در بهره‌وری (مثلاً فروش خالص به ازای هر کارمند)، بازده سرمایه‌گذار، یا ارزش افزوده کل یا هرگونه در نظر گرفتن سهم کارکنان از کل ارزش افزوده را در نظر بگیرد. این دقیقاً همان چیزی است که من و استیو اوبیرن در آن سنجیده ایم مقاله ما در مجله مالی کاربردی شرکت.

اجازه دهید برای شروع چند اصطلاح تعریف کنیم:

· ارزش افزوده اقتصادی (EVA): سود پس از مالیات منهای هزینه فرصت سرمایه مورد استفاده برای تولید آن سود. چنین هزینه فرصت سرمایه به صورت کل بدهی و حقوق صاحبان سهام شرکت ضرب در میانگین موزون هزینه بدهی و سرمایه محاسبه می شود. به عنوان مثال، مورد United Parcel Service (UPS) را در نظر بگیرید. در سال 2020، UPS 11.0 میلیارد دلار سود عملیاتی پس از مالیات را گزارش کرد. و با کم کردن این 11 میلیارد دلار سود عملیاتی، هزینه سرمایه 6.7 میلیارد دلاری، می توان دریافت که UPS دارای 4.4 میلیارد دلار ارزش افزوده اقتصادی یا EVA است.

· ارزش افزوده کارکنان (EmVA): این ایده جدیدی است که در مقاله معرفی شده است. ما میانگین و کل غرامت برای هر شرکت را تا جایی که می توانیم با داده های موجود برآورد می کنیم. در مرحله بعد، تخمینی از هزینه فرصت یا بهترین دستمزد بعدی را که یک کارمند در صورتی که در شرکت کار نمی کرد، به دست می آورد، کم می کنیم.

به طور خاص، ما از داده‌های کل بازار کار از اداره آمار کار (BLS) و داده‌های دستمزد کارکنان برای صنایع و رقبای مشابه برای یک شرکت از 10-Ks آنها استفاده می‌کنیم. سپس میانگین سالانه «دستمزد بازار» - و در نتیجه هزینه فرصت - را برای کارکنان یک شرکت در همان سالی که EVA محاسبه می‌شود، تخمین می‌زنیم. ما تعداد باقیمانده [(حقوق کارکنان - حقوق بازار) را به عنوان ارزش افزوده کارمندان قبل از مالیات تعیین می کنیم، و با فرض 25٪ نرخ مالیات شرکتی، 25٪ از ارزش افزوده کارمندان قبل از مالیات را برای محاسبه ارزش افزوده کارکنان پس از مالیات کسر می کنیم.

در ادامه مثال UPS، میانگین کل غرامت، با احتساب ارزش مزایای کارکنان، کارکنان UPS در سال 2020، 86,000 دلار بود. این به مجموع دستمزد کارکنان حدود 44 میلیارد دلار تبدیل می شود. ما میانگین سالانه «دستمزد بازار» را تخمین زدیم - و از این رو، این میزان را برآورد کردیم

هزینه فرصت - برای کارکنان UPS در سال 2020 67,000 دلار یا 19,000 دلار کمتر از حقوق واقعی آنها بوده است. با 519,000 کارمند که 19,000 دلار بیشتر از دستمزد بازارشان درآمد دارند - و

به این عدد 25 درصد کاهش مو برای مالیات بر درآمد شرکت ها می دهیم که آن را 14,000 دلار می کند - ما یک "ارزش افزوده کارمند" توسط UPS 7.5 میلیارد دلار دریافت می کنیم.

· تراز EVA و EmVA: تصور کنید EmVa را در محور Y و EVA را در محور X ترسیم کنید. یک خط روند رگرسیون را برای ارتباط بین این دو متغیر برای یک شرکت تنظیم کنید.

شیب خط روند رگرسیون حساسیت یا "اهرم" ارزش افزوده کارکنان به ارزش افزوده اقتصادی را نشان می دهد.

o r-squared یک معیار استاندارد از هم ترازی است که از صفر یا بدون همبستگی تا 1.0 یا همبستگی کامل متغیر است.

o رهگیری خط روند رگرسیون معیاری از هزینه تعدیل شده بر اساس عملکرد را به ما می دهد که آن را «پریمیوم پرداخت با ارزش افزوده کل صفر» می نامیم.

o آخرین معیار، ریسک نسبی، به عنوان نسبت شیب به همبستگی محاسبه می شود و تغییرپذیری ارزش افزوده کارکنان را نسبت به متغیر ارزش افزوده کل نشان می دهد.

من از دو معیار آخر در استدلال زیر استفاده نمی‌کنم، بلکه آنها را به نفع علوم پایه برای نشان دادن اسب بخار تحلیلی عظیمی که زیربنای این چارچوب است، بیان می‌کنم.

مورد آلفابت و مایکروسافت

استیو به اندازه کافی مهربان بود که اعداد آلفابت و مایکروسافت، شرکت هایی که در نامه TCI به آنها اشاره شده بود، اجرا کرد. ما داده های پنج سال 2017-2022 را برای آلفابت و مایکروسافت در نظر گرفتیم. ارقام متوسط ​​دستمزد ما تورم تعدیل شده به مارس 2021 است.

این چیزی است که ما یافتیم:

آلفابت و مایکروسافت هر دو با تراز بسیار کم و اهرم بسیار پایین همراه هستند. به زبان انگلیسی ساده، این بدان معنی است که ارزش افزوده کارکنان و ارزش افزوده اقتصادی چندان همبستگی ندارند، تا حدودی برخلاف این ایده که کارکنان سهم منصفانه ای از ارزش افزوده سهامداران در شرکت های فناوری را به خود اختصاص می دهند. اما بهتر است در زمان دیگری در یک قطعه جداگانه به آن پرداخته شود.

شایان ذکر است که آلفابت و مایکروسافت در صنایع مختلفی هستند (رسانه ها و خدمات تعاملی برای آلفابت و نرم افزار برای مایکروسافت) و میانگین دستمزد بازار در این دو صنعت کاملاً متفاوت است: تقریباً 120 هزار دلار برای نرم افزار نسبت به 375 هزار دلار برای رسانه و خدمات تعاملی. . ما متوسط ​​دستمزد بازار را به عنوان میانگین ملی پرداخت x (1 + حق بیمه پرداخت صنعت) محاسبه می کنیم و از داده های Compustat برای محاسبه حق بیمه صنعت استفاده می کنیم. برای افراد ناآشنا، کامپوستات پایگاه داده استانداردی از داده های حسابداری شرکت ها است که توسط اکثر کوانت ها و محققان دانشگاهی استفاده می شود.

حق بیمه های صنعتی که ما محاسبه می کنیم به وزن کارکنان است و حق بیمه را با میانگین وزنی کارکنان تمام شرکت های Compustat اندازه گیری می کند. توجه داشته باشید که شرکت‌ها در دو صنعت مورد نظر ما تعداد کارمندان بسیار متفاوتی دارند. از این رو، نیاز به بکارگیری حق بیمه وزنی صنعت است. توجه داشته باشید که ما هر شرکت را از محاسبه حق بیمه صنعت خود حذف می کنیم تا از استنتاج های توتولوژیک جلوگیری کنیم.

مایکروسافت 155 هزار دلار بیش از بازار (275 هزار دلار در مقابل 120 هزار دلار) به یک کارمند متوسط ​​پرداخت می کند و ارزش افزوده کارمندان را 20.0 میلیارد دلار گزارش می کند (میانگین ارزش افزوده کارمندان ضربدر تعداد کل کارمندان مایکروسافت). آلفابت 36 هزار دلار از بازار می پردازد (409 هزار دلار در مقابل 375 هزار دلار) و ارزش افزوده کارکنان 3.7 میلیارد دلار دارد. به اعداد ارزش افزوده کارمندان کاملاً متفاوت توجه کنید.

اگر Alphabet واقعاً نسبت به مایکروسافت بیش از حد پرداخت کرده است، همانطور که توسط TCI ادعا شده است، ما باید اعداد ارزش افزوده کارمندان بسیار بیشتری را برای Alphabet مشاهده کنیم.

کارکنان مایکروسافت 66 درصد از کل هزینه‌های فرصت (هم برای سهامداران و هم برای کارمندان) را تأمین می‌کنند و 24 درصد از کل ارزش افزوده را می‌گیرند، در حالی که کارمندان آلفابت 78 درصد از کل هزینه‌های فرصت را تأمین می‌کنند و 5 درصد از کل ارزش افزوده را می‌گیرند.

شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد کارمندان آلفابت نسبت به کارمندان مایکروسافت بهره وری کمتری دارند. درآمد آلفابت به ازای هر کارمند 1,627 هزار دلار نسبت به 944 هزار دلار در مایکروسافت است و فروش خالص آلفابت به ازای هر کارمند (یعنی [فروش منهای هزینه های تخمینی فروشنده] به ازای هر کارمند) 818 هزار دلار در مقابل 640 هزار دلار در مایکروسافت است. ما تخمین‌های هزینه فروشنده را کم می‌کنیم تا به این انتقاد که شرکت‌های فناوری از تعداد زیادی پیمانکار استفاده می‌کنند، رسیدگی کنیم. علاوه بر این، چنین اعداد پیمانکاری در تعداد کل کارکنان گزارش شده توسط شرکت در 10-Ks آنها لحاظ نمی شود.

در مجموع، سرمایه گذاران نمی توانند به سادگی میانگین دستمزد هر کارمند را مقایسه کنند. در حالت ایده آل، آنها باید دستمزد بازار را تخمین بزنند، ارزش افزوده، سهم ارزش افزوده و بهره وری کارکنان (یعنی فروش خالص به ازای هر کارمند) را بررسی کنند تا ارزیابی کنند که آیا سرمایه انسانی جبران شده است یا کمتر و ارزشی که کارکنان نسبت به سهامداران به سهامداران اضافه می کنند. ارزشی که نیروی کار از شرکت به دست می آورد.

گسترش ارزش افزوده ذینفعان

جالب‌تر اینکه چارچوبی که ما ارائه می‌کنیم می‌تواند به صورت مفهومی به سایر سهامداران نیز تعمیم یابد. به عنوان مثال، آیا می‌توانیم ارزش افزوده تامین‌کننده را محاسبه کنیم، که به‌عنوان مبلغی که به تامین‌کننده برای ورودی‌اش پرداخت می‌کنیم، نسبت به هزینه فرصت او برای تامین ورودی‌هایش به بهترین جایگزین بعدی تعریف می‌شود؟ ما به طور بالقوه می‌توانیم ارزش افزوده مصرف‌کننده یا قیمتی را که مشتری برای محصول می‌پردازد، نسبت به آنچه که برای بهترین محصول جایگزین بعدی می‌پردازد، محاسبه کنیم. داده‌های تخمینی این اعداد ارزش افزوده البته در حال حاضر مشکل‌ساز هستند، اما امیدواریم در آینده به داده‌های بهتری دسترسی داشته باشیم. مهمتر از آن، چنین توسعه ای روش بسیار دقیق تری برای تفکر «ارزش افزوده سهامداران» است، ایده ای که برای مدت طولانی از اندازه گیری دور مانده است.